به وب سایت دانلود و دریافت فایل های درسی آموزشی خوش آمدید اکنون مشخصات فایل تحقیق در مورد معاد را مشاهده می نمایید
تحقیق در مورد معاد |1563047|tw|تحقیق در مورد معاد ,معاد,دانلود تحقیق در مورد معاد ,معاد

⚡دانلود

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .docx ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد صفحه : 41 صفحه

قسمتی از متن .docx :

معاد از نظر صدر المتالّهين

امثال ملا صدرا گفته‏اندمعاد جسمانى است اما همه معاد جسمانى را برده‏اند در داخل خود روح‏و عالم ارواح، يعنى گفته‏اند اين خصايص جسمانى در عالم ارواح وجود دارد، اين فاصله‏اى‏كه قدما از قبيل بو على ميان روح و جسم قائل بوده‏اند و فقط عقل را روحى مى‏دانستند و غير عقل را روحى نمى‏دانستند،اين فاصله وجود ندارد.اما البته اين مطلب هم مشكل را حل نكرده‏است، يعنى ما اين را با مجموع آيات قرآن نمى‏توانيم[تطبيق‏كنيم].با اينكه حرف خيلى خوبى است و آن را با دلايل علمى هم مى‏شود تاييد كرد ولى معاد قرآن را بااين مطلب نمى‏شود توجيه كرد، چون معاد قرآن تنها روى انسان نيست، روى همه عالم است.قرآن اساسا راجع به عالم ماده بحث‏مى‏كند نه تنها انسان: «اذا الشمس كورت، و اذا النجوم انكدرت، و اذا الجبال سيرت‏» مربوط به قيامت است، «يوم‏تبدل الارض غير الارض‏» فقط ارض روح ما را نمى‏گويد، قرآن ارض(همين زمين)را دارد مى‏گويد، و ساير آياتى كه در قرآن هست. اينجا چيزهايى‏بوده است كه علم قديم قاصر بوده و نمى‏توانسته از اينجا يك قدم جلوتر برود، يعنى نه اينكه امثال ملا صدرا اينجا كه‏رسيده‏اند كميت‏شخصشان لنگ بوده، نه، اينجا كه رسيده‏اند علم قديم به شكلى بوده كه اجازه نمى‏داده است‏يك قدم جلوتر بروند،ولى علم امروز در اينجا جلوى ما را باز كرده و همين راهى كه آقاى مهندس رفته‏اند با اتكاء علم امروز بسيار راه‏مفيدى است.در ميان قدماى ما فقط مرحوم آقا على مدرس با اينكه در عصر قديم هم هست(متعلق به زمان ناصر الدين‏شاه است)و ظاهر هم اين است كه توجه به علم جديد نداشته ولى در عين حال در اين زمينه حرفهايى زده كه بوى اين مطلب مى‏آيد. چرا علم قديم اجازه نمى‏داده است؟آن روز هم عرض كردم‏و حالا تكرار مى‏كنم: در علم قديم اين حرفها نمى‏توانسته مفهوم داشته باشد كه خورشيد يك روزى پير شود واز بين برود، ماه پير شود و از بين برود، زمين ما ساقط شود، چون بر اساس فلكيات قديم بوده و افلاك يك حقايق ازلى و ابدى بوده‏اندو زمين هم يك موجودى بوده كه براى هميشه بايد در مركز عالم باقى بماند.خراب شدن عالم به طور كلى، براى آنهانمى‏توانسته از نظر علمى مفهوم داشته باشد، هر وقت مى‏گفتند تعبدا مى‏گفتند ولى از نظر علمى نمى‏توانستند توجيه كنند. حالا كه قرآن مى‏گويد: «و الارض جميعا قبضته يوم القيامة‏و السموات مطويات بيمينه‏» تصريح قرآن است: زمين در آن روز در قبضه خداست و آسمانها به دست قدرت الهى درهم پيچيده مى‏شود، اگر ما اين مرحله را هم توانستيم حل كنيم - كه خود آقاى مهندس در اين مرحله گامهاى خيلى مؤثرو مفيدى برداشته‏اند - يعنى مرحله‏اى كه تمام عالم به سوى قيامت مى‏رود، كه آن خواصى كه عرض كردم[پديد مى‏آيد]كه‏نظامات عوض مى‏شود و تغيير مى‏كند و عالم مى‏رود به سويى كه در آنجا انسانها ديگر پيرى ندارند، فرسودگى ندارند، مردن‏ندارند، تكليف نمى‏تواند آنجا وجود داشته باشد، اجل و مهلت مقرر و از اين حرفها نمى‏تواند وجود داشته باشد، وسوسه‏نمى‏تواند وجود داشته باشد و در آنجا حيات بر موت غلبه مى‏كند يا - به تعبير ما - در آنجا روح بر جسم غلبه مى‏كند،نظام جنبه‏هاى حكومت روح بر جسم است نه جسم بر روح، اگر ما اين مطلب راطى كنيم و برويم جلوتر، يك قدم بسيار بزرگى را برداشته‏ايم.تنهاآن[يعنى نظر ملا صدرا]نمى‏تواند معاد قرآن را حل كند.

كيفيت معاد

دلايل عقلى و نقلى به روشنى ثابت كرد كه مرگ پايان زندگى انسان نيست، بلكه پس از مرگ، حيات ديگرى وجود دارد كه در اصطلاح علم كلام، به آن «معاد» مى‏گويند. اكنون بايد ديد كه كيفيت زندگى معاد چگونه است. آيا جسمانى است يا روحانى، و در صورت نخست، آيا بدن اخروى عين همان بدن طبيعى است كه در اين جهان با آن زندگى مى‏كرد، يا بدنى لطيف‏تر است كه در اصطلاح به آن بدن مثالى يا برزخى مى‏گويند؟

براى آگاهى بيشتر، اقوال و نظرات دانشمندان را در اين جا يادآور مى‏شويم، سپس نظريه مشهور دانشمندان اسلامى را مطرح و دلايل آن را بازگو مى‏كنيم:

.1 گروهى از متكلمان، شيوه معاد را، تنها جسمانى مى‏دانند و به وجود روحى جز جسم و مكانيسم بدن معتقد نيستند و در حقيقت روح در نظر آنان جسم لطيفى است كه در بدن سريان دارد و همانند آتش در زغال، آب در گل و روغن در زيتون است.

دلايلى كه درباره اثبات روح و روان و تجرد آن از ماده اقامه شده است در نقد اين نظر كافى است، و نظريه اين گروه از متكلمان در شناخت شخصيت و واقعيت انسان، دست كمى از نظر مادى‏ها ندارد و اين گروه انسان را صرفا يك موجود مادى مى‏پندارند و به چيزى جز بدن و فعل و انفعال‏هاى فيزيكى و شيميايى آن عقيده ندارند.

.2 گروهى از فلاسفه و بالأخص پيروان مكتب «مشاء» تنها به معاد روحانى معتقدند و مى‏گويند : پس از مرگ، علاقه روح نسبت به بدن قطع مى‏گردد، ولى از آن جا كه روح، موجودى پيراسته از ماده است، فنا و نيستى در آن راه ندارد و پس از قطع علاقه از بدن، باقى و جاويد خواهد ماند.

اين گروه چون نتوانستند اشكالات معاد جسمانى را حل كنند ناچار به معاد روحانى پناه بردند و معاد جسمانى را انكار كردند.

.3 گروهى از حكما، عرفا، دانشمندان علم كلام و شخصيت‏هايى از علماى اماميه، مانند شيخ مفيد، شيخ طوسى، سيد مرتضى، خواجه نصير الدين طوسى و علامه حلى به هر دو معاد معتقدند و مى‏گويند: روح در سراى ديگر به بدن بازگشت مى‏كند. دارندگان اين نظر، به دو گروه تقسيم شده‏اند كه به گونه فشرده به آنها اشاره مى‏گردد.

الف) روح در سراى ديگر به بدن طبيعى و عنصرى كه داراى فعل و انفعال طبيعى و شيميايى است باز مى‏گردد و آيات قرآن از اين نظريه به روشنى پشتيبانى مى‏كند.

ب) روح در سراى ديگر به بدن مثالى و برزخى كه لطيف است و جرم و ماده ندارد، اما از مقدار و شكل برخوردار است، تعلق مى‏گيرد و اين بدن لطيف به گونه‏اى عين بدن دنيوى است و هر كس آن را ببيند مى‏گويد: اين همان انسانى است كه در دنيا زندگى مى‏كرده، ولى از اين نظر كه داراى جرم و ماده نيست و قابليت فعل و انفعال شيميايى و فيزيكى ندارد، با آن تفاوت دارد.

جزییات بیشتر📜